Eifelsteig - Conclusie

Algemene waardering Ik heb erg genoten van de Eifelsteig. Enerzijds omdat het niet zo'n drukbezocht wandelpad is als ik vermoedde - op enkele toeristische trekpleisters zoals o.a. Monschau en Trier na. Anderzijds losten het landschap en de vergezichten de verwachtingen in. Het pad probeert asfaltwegen te vermijden en dus krijg je bijna 85% onverharde wandelwegen en -paden voorgeschoteld, wat over een afstand van 325 kilometer in een toch wel bewoond gebied best indrukwekkend is. Het aandeel kleine wandelpaden mocht misschien nog wat groter, want heel vaak ga je over bredere bos- of veldwegen, maar liever dat dan asfalt! Mijn favoriete stuk was dat tussen Nettersheim en Gerolstein vanwege de vele vergezichten en de variatie (velden, bossen en dorpen), maar ook de laatste etappe met o.a. de vallei van de Butzerbach, de Romeinse steengroeve, de Genovevagrot en de Felsenweg boven de Mosel. ​​

Moeilijkheidsgraad

De Eifelsteig heeft geen specifieke moeilijkheden. Op een heel klein stukje van het Lieserpfad, in de buurt van Manderscheid, zijn er kabels aangebracht op stukken waar het bij regen glad kan zijn. Hetzelfde in de vallei van de Butzerbach. Nergens zijn er echt hoogtevreesgevoelige plekken. Qua hoogteverschil moet je iets meer dan 7000 postieve meters overbruggen. Her en der zijn wat korte abrupte stijgingen, zoals bijvoorbeeld bij Trier waar je vanuit Biewer nog steil naar boven moet. Maar al bij al is de Eifelsteig met z'n 21,6m D+ per kilometer goed te doen. Wil je, zoals ik, de Eifelsteig met de tent doen, dan kan dat, maar weet dat bivakkeren en wildkamperen eigenlijk niet zijn toegelaten. Mits enige discretie kan het wel. Concreet betekent dat wachten dat er geen andere mensen meer in de buurt zijn. Ik heb zes maal gebivakkeerd, eenmaal op een camping (Gerolstein) geslapen en tweemaal in hotels (Monschau en Himmerod). Campings zijn na Gerolstein niet meer te vinden. ​

Bevoorrading Op deze tocht moet je geen kilo's voeding en water meesleuren, tenzij je dat echt wil om autonoom te zijn. Over het algemeen zijn dorpen of steden waar voeding (eetgelegenheid of winkel) te krijgen is maximaal 15 kilometer van elkaar verwijderd. Het enige waar je rekening mee moet houden is dat alle voedingswinkels op zondag gesloten zijn. Maar met een beetje planning zorgt dat eigenlijk niet voor problemen. Water kan je aan omwonenden vragen en anders hebben de meeste kerkhoven wel een waterkraantje.

​Bewegwijzering

Eén van de minpunten van de Eifelsteig vond ik de soms verwarrende bewegwijzering. Eerst en vooral is het op de meeste Duitse paden niet de gewoonte om na een kruising nog een extra teken te voorzien zodat je weet dat je goed zi, zoals dat op GR-paden wel het geval is. Het kan dus gebeuren dat je een ergens een teken over het hoofd ziet en je dus een eind rechtdoor loopt voor je doorhebt dat je fout zit. Maar ook de plaats van de wegwijzers is soms verkeerd gekozen. Je moet meer dan eens tot op enkele meters naderen om dan tot de vaststelling te komen dat je eigenlijk de totaal andere kant uit moet. Dat had men kunnen vermijden door de wegwijzers aan de binnenkant van bochten te plaatsen, ipv aan de buitenkant. Ook zijn de pijltjes op de kleine metalen bordjes of stickers met het logo van de Eifelsteig, die de richting moeten aanduiden, zo klein dat je tot aan het bordje moet stappen om te weten of je links of rechts moet. Dat breekt soms het wandelritme en vond ik storend.

Voor een wandelpad met labels als "Top Trail of Germany" of "Premiumweg" zou men toch een perfecte bewegwijzering kunnen verwachten. Maar ondanks deze negatieve punten is de bewegwijzering over het algemeen in orde en krijg je heel regelmatig ook  wegwijzers waarop de volgende waypoints staan, met al dan niet logo's om aan te duiden of er overnachtings- of eetgelegenheden zijn, evenals de afstand.

Op het Belgische stuk van de Eifelsteig gaat men over tot horizontale geel-groene strepen op een wit bordje, al merkte ik ook dat het Eifelsteig logo gebruikt wordt naarmate men Mützenich (en dus Duitsland) opnieuw nadert. Ook zal je regelmatig geschilderde versies van het logo aantreffen (in geel-groen) op bomen.

Voor aanloopwegen zijn er twee soorten markeringen: enerzijds het logo in gewone kleuren met de vermelding "Zuweg", maar soms ook een geel logo met dezelfde vermelding.

​​Beste tijd van het jaar

De Eifelsteig kan het hele jaar door bewandeld worden. Het weer is er op vele plaatsen vergelijkbaar met dat in de Belgische Hoge Venen (die sowieso één natuurpark vormen met een stuk van de Eifel). Dat wil zeggen dat er in een koude winter al eens winterse neerslag kan vallen waardoor het pad moeilijker begaanbaar wordt.

​Alternatieve tochten Officieel wordt de Eifelsteig in 15 etappes ingedeeld vanaf Kornelimünster tot Trier over een afstand van 313 kilometer. Deze etappes, die in afstand variëren van 14 tot 29 kilometer, zijn terug te vinden op de website van de Eifelsteig of in zowat alle wandelgidsen.

Je kan de Eifelsteig makkelijk in twee splitsen, want in Nettersheim (na 106 kilometer) en Gerolstein (182 kilometer) zijn er treinstations met regelmatige en directe treinen naar Keulen en Trier.

Mits wat gepuzzel met bussen kan je ook op andere plaatsen aansluiten of stoppen. Zo gingen we met trein en bus vanuit Trier terug naar de wagen van mijn vriendin in Landscheid. De website van de Deutsche Bahn is zeer handig om alle trips met het openbaar vervoer, dus ook buslijnen, te plannen.