%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Mijn eerste deel van de GR5 in de Alpen wordt allicht hét hoogtepunt van mijn wandeljaar 2018. Om professionele redenen heb ik mijn planning moeten aanpassen. Oorspronkelijk dacht ik de GR5 midden juli af te werken en in de herfst de GR223 langs de Normandische D-Day stranden te doen. Maar zoals gezegd heb ik dit gewijzigd. In plaats van Normandië aan te doen, waar ik mijn weg eigenlijk al ken, kies ik voor een stukje van de GR34. De week die ik hier zal doorbrengen, dient meteen als voorbereiding op de GR5, die ik meteen na de GR34 zal doen.
Omdat de GR34 best wel lang is, met meer dan 1800 km lengte, was een stukje kiezen een niet zo evidente opdracht. Het stukje tussen Saint-Malo en Saint-Brieuc leek me interessant, met o.m. de Smaragdkust (Côte d’Emeraude) en niet te moeilijk bereikbaar met het openbaar vervoer. Maar anderzijds is dit stukje in mijn ogen niet “ruw” genoeg. Dan maar verder zoeken. De Roze Granietkust (Côte de Granit Rose) was ook een mogelijkheid en voldeed aan de vereiste van een kalmere, ruwere kustlijn. Ook niet té bevolkt. Maar de afstand tussen twee stadjes met openbaar vervoer werd te groot en ik heb maar een kleine 7 dagen ter beschikking vooraleer ik met de trein (ticket reeds geboekt) richting Alpen reis.
Uiteindelijk kwam ik bij het Presqu’île de Crozon, de Cornouaille en Cap Sizun terecht, allemaal deel van het departement Finistère (29). Transport leek ook niet al te moeilijk. Trein naar Brest, overzetboot naar Le Fret (op het Crozon-schiereiland). De GR34 slingert hier eveneens langs de prachtige kustlijn, eenzame baaien, ruw kustgebied en door mooie mediterraans ogende landschappen. Tot aan de Pointe du Raz is de tocht zo’n 168 kilometer lang, maar door omstandigheden (ziekte) heb ik het stukje van de Cap de la Chèvre overgeslagen om mijn volgende wandeldag vroeger te kunnen beëindigen.
De Pointe du Raz is niet het meeste westelijke punt van continentaal Frankrijk. Op de kaart hiernaast kan je, als je de blauwe verticale lijn van de UTM-grid volgt, zien dat een heel stukje van het meer noordelijk gelegen Land van Léon (de regio waarin ook Brest ligt) nog westelijker ligt. De Pointe de Corsen, ten noorden van Le Conquet, ligt nog net 3 minuten of 0.05° westelijker (ca. 4 kilometer). Dat de geografische namen trouwens niet mooi horizontaal op de kaart staan heeft alles te maken met het feit dat de Franse IGN rekening houdt met de projectie van de “ronde” aarde op een “platte” kaart. Dat is de simpele uitleg, maar uiteraard kan ik daar, mits interesse, verder over uitweiden.
Er staat me één grote uitdaging te wachten op deze tocht: de bevoorrading. Onderweg kom ik maar enkele dorpen tegen waar ik een voorraad kan inslaan. Ook de crêperies zijn hier al iets sporadischer te vinden. Ik tracht zo weinig mogelijk voeding mee te dragen om het wandelcomfort te verhogen en vooral een goed tempo te kunnen aanhouden i.v.m. het tijdsbestek.
Zo populair is dit stukje van de GR34 blijkbaar niet, want het merendeel van de online verslagen gingen over de noordelijker gelegen Smaragd- en Roze Granietkust of zelfs de Côte des Légendes. Nochtans moeten het schiereiland Crozon en de hele baai van Douarnenez zeker niet onderdoen. Vanaf eind augustus zal het internet dan ook een GR-verslag rijker zijn.
Het stukje van de GR34 dat ik hier ga wandelen, staat beschreven in deze twee topogidsen:
* Le Tour des Monts d’Arrée et de la presqu’île de Crozon: hierin wordt ook een stukje van de GR37 beschreven, evenals de GR380. Voor deze tocht doet enkel het stukje op het schiereiland Crozon ertoe (tussen Le Fret en Douarnenez). In de gids staat evenwel de lus naar de Pointe des Espagnols niet beschreven. Zoals ik het begrepen heb, is die pas later aan de GR toegevoegd. * La Côte de Cornouaille – de la pointe du Raz aux Montagnes Noires: in deze gids krijg je ook de GR38 beschreven. Voor ons is enkel het stukje Douarnenez tot de Pointe du Raz van toepassing.
