%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Datum: Donderdag 08/08/2019 Etappe: Val Claret > Pralognan-la-Vanoise Afstand: 28,9 kilometer Stijgingsmeters: 1055m / Dalingsmeters: 1757m Weer: Zonnig, 17°C
Na de vermoeiende etappe van gisteren ben ik vandaag pas laat op pad. Ik moet maar een kleine 1000m klimmen en dus neem ik alle tijd voor een ruim ontbijt. Om 8u20 begeef ik me op pad. Ik ga eerst nog langs bij de bakker om een paar koffiekoeken voor later op de dag tijdens de pauzes.
Vanaf Val Claret (2105m) verlaat ik even de GR5 en neem ik de GR55 en die loopt achter het skidorp meteen omhoog, langs de grenzen van het Nationaal Park en parallel met de skilift naar de Col de Fresse (2576m). Ik moet evenwel niet meteen zo hoog. Nog voor die col maakt de GR een bocht naar rechts om dan geleidelijk verder te klimmen naar één van de hoogste punten van de hele trektocht: de Col de la Leisse (2761m). Het is zonnig, maar niet zo warm en her en der liggen er op deze hoogte nog sneeuwvelden. Je hebt ook zicht op de Grande Motte (3653m) en z’n gletsjer, maar het zicht wordt een beetje verkracht door de Téléphérique die je hier kan nemen om de gletsjer van bovenaf te bezichtigen.
De afdaling naar de Refuge de la Leisse (2487m) gaat door een prachtig desolaat landschap. Er is het Lac des Nettes, maar dat is niet zo de moeite waard om voor te stoppen, dus wandel ik erlangs. Omstreeks 11u10 ben ik aan de refuge die prachtig gelegen is en uitkijkt over de vallei van de rivier Leisse. Ik neem er de tijd voor een lange middagpauze. Ik kan hier mijn 100ste kilometer vieren met … een omelet! Een oudere man komt bij me zitten. Hij heeft de GR5 al in al z’n varianten en verschillende richtingen gedaan. Hij zegt dat de Vallée Étroite, waar ik binnen twee dagen ben, wellicht één van de mooiste valleien is op de hele GR5. Dat is dus al iets om naar uit te kijken. We hebben het nog over overnachten en refuges. Alleen kan ik hem weinig vertellen over refuges, want ik blijf er hoogstens eten. Slapen doe ik in mijn tent en in uitzonderlijke gevallen in een refuge of hotel. Na een tijdje nemen we afscheid.
Het gaat verder naar de brug van Croé Vie (2099m). Het is een prachtige vallei en de Leisse verdwijnt zelfs even onder een sneeuw- en ijsbrug. Ik kom wat wandelaars tegen. De eerste dame vraagt me hoe lang het nog is tot de refuge en tot het meer waarvan ze de naam niet kent. Ik heb het vermoeden dat het nog makkelijk 45 minuten tot 1 uur bergop is tot aan de refuge en nog eens een uur tot een anderhalf uur tot het meer. De dame lijkt niet zo tevreden met wat ze van me hoort en beweert dat ze een vlot tempo heeft en dus binnen een uur aan het meer zal zijn. Wetende dat het nog vijf kilometer is tot daar en een goede 350m klimmen, wens ik haar veel succes. Ik heb geen zin in een lange discussie. Ook de volgende groepjes wandelaars vragen me allen naar de refuge en hoe lang het nog duurt. Ik weet niet wat al deze wandelaars gegeten hebben, maar aan de brug van Croé Vie, waar ze net vandaan kwamen, staat een wegwijzer mét tijdsindicatie. Ook het idee dat deze mensen geen flauw benul hebben van waar ze zijn, bezorgt me rillingen.
Om 13u15 zet ik me voor een korte pauze neer in de schaduw van de brug die al minstens 300 jaar de Leisse overspant. Van hieruit gaat het pad omhoog naar de vallei van de Vanoise. Deze klim was er eentje waar ik niet zo naar uitkeek, want op de kaart leek hij bijzonder steil met kans op hoogtevreesgevoelige plekken. Maar al bij al valt het allemaal nog mee. Als ik bijna aan het monument ben, wandelt er een steenbok naar me toe. En wat verder staan er nog. Er zijn nog andere wandelaars en de steenbokken lijkt dat niet af te schrikken. Wat later kom ik nog een bunker tegen waarop een familie een picknick houdt. Eens ik voorbij hoogte 2435 ben, ziet het zwart van het volk. Het is hier natuurlijk prachtig en dat lokt wel wat mensen. Ook is de Refuge du Col de la Vanoise (2516m) met zijn 129 bedden één van de grootste op de GR en wellicht ook één van de grotere in de regio. Ideaal dus ook voor dagwandelaars. Zoveel bedrijvigheid is echter bedrukkend en na een korte pauze aan de refuge probeer ik me zo snel mogelijk uit de voeten te maken.
De afdaling loopt langs het Lac Long (2466m) en het Lac des Vaches (2330m). Die laatste is een trekpleister an sich, want het wandelpad loopt over grote vlakke rotsblokken doorheen het water. Het is hier wel mooi, maar door de drukte is het moeilijk om te genieten. Ik wandel verder naar de Refuge des Barmettes (2010m). Daar laat ik me een ijsje smaken. De téléphérique sluit om 17u en je ziet de vele dagjesmensen zich haasten om nog op tijd te zijn. Gelukkig wordt het na 17u rustiger. Ik daal af naar Pralognan met een handvol mensen die het net niet gehaald hebben en het zich beklagen. De afdaling gaat best vlot en ik kan er een stevig tempo op nahouden. Een onverwacht mooi stukje komt er bij Les Fontanettes (1650m), waar de GR tussen oude huisjes door loopt. Omstreeks 18u ben ik al in Pralognan (1420m) en ga naar de camping municipal Le Chamois, waar ik mijn tentje voor een erg schappelijke prijs tussen kanjers van tenten neerplant. En dan snel naar het dorp voor boodschappen, een degelijk avondmaal en een telefoontje naar het thuisfront.
