%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Datum: Zaterdag 17/08/2019 Etappe: Fouillouse > Larche Afstand: 14,8 kilometer Stijgingsmeters: 812m / Dalingsmeters: 1026m Weer: Zonnig, 21°C
Vergeleken met andere stapdagen is het vandaag een rustige dag met slechts 800 stijgingsmeters. Vladimir zal dat na de voor hem zware etappe gisteren allicht niet kunnen beamen. Ik had een starttijd voorzien omstreek 9u, zodat we niet te laat in Larche zouden toekomen en Vladimir daar nog ruim een namiddag kan recupereren. We beginnen al met 45 minuten vertraging. Vladimir geraakt maar moeilijk klaar en dat zorgt bij mij toch voor enige frustratie. Iets voorbij de refuge is er een kruidenierswinkel, maar volgens wat ik later hoorde waren de prijzen er eerder exuberant.
Na nog geen kilometer zien we aan de overkant van de gué (oversteek) het bivak van ons favoriete Frans koppel. Zij hebben zich daar tussen de bomen geïnstalleerd en water is er in het beekje meer dan voldoende. Blijkbaar hadden ze met stenen ook een teken gemaakt, zodat ik het zou zien, maar daar ben ik tot hun teleurstelling toch aan voorbijgewandeld. Ik laat Vladimir al een eind doorstappen terwijl ik nog een even een praatje sla. Wat verderop houdt hij halt in het beetje schaduw dat de ruïnes van het Fort de Plate Lombarde (2190m) hem biedt. Dit fort maakte deel uit van de Maginotlinie, de verdedigingslijn die zich over de hele Franse oostkust uitstrekt. Het zwaartepunt van die lijn lag wel noordelijker, dichter bij de Duitse grens in de Elzas, de Lorraine en de Franche-Comté. De Fransen voorzagen immers dat de Duitsers zich na de nederlaag in de Eerste Wereldoorlog niet koest zouden houden. Gelijk hadden ze. De werken aan het grootste deel van de verdedigingswerken gebeurde in de jaren 1930 tot aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Dit Fort de Plate Lombarde werd tussen 1931 en 1935 gebouwd. Voor zover geweten kwam het fort slechts eenmaal in actie, namelijk op 22 juni 1940, toen Italiaans troepen probeerden de Col de Stroppia over te steken. Dezelfde dag tekende Frankrijk een wapenstilstand met de Duitsers, maar met Italië pas twee dagen later op 24 juni (om vanaf 25 juni in te gaan).
Vladimir heeft last van z’n knie en kiest om nog even te rusten aan het fort. Met Stevie en Marine gaat het verder omhoog naar de Col du Vallonet (2624m) waarna zich een fantastisch landschap openbaart. Het is hier veel ruwer en droger dan voor de col. Gelukkig staat hier ook een windje, want tijdens de klim maakte de hitte het stappen best zwaar. Na een korte daling stijgt het pad opnieuw om een bredere weg te vervoegen die naar de ruïnes van de militaire barakken onderaan de Col de Mallemort. Hier werden de manschappen gehuisvest die bovenop de Tête de Viraysse (2772m) een batterij bemanden. Vanaf deze top konden de Fransen drie valleien verdedigen. Dit zijn ook niet de enige verdedigingswerken in deze regio, want de hele vallei waarin Larche ligt, is bezaaid met 19de-eeuwse forten.
In de ruïnes houd ik halt voor een middagpauze, terwijl ik de omgeving verken. Na drie kwartier begin ik aan de laatste 150-meterklim naar de Col de Mallemort (2558m). Vanop de col kijk je naar de vallei waarin Larche ligt, alleen kan je het dorp net niet zien. De afdaling duurt zo’n 2 uur en is niet zo moeilijk of steil (of voelt althans niet zo). Op verschillende stukken liggen er wel kleine steentjes die ervoor zorgen dat je gaat schuiven. Marine, Stevie en ik moeten goed uit onze doppen kijken zodat we niet vallen.
Voor we in Larche aankomen, kunnen we al het begin van de vallei van de Ubayette zien, waar we morgen door moeten voor de etappe naar Bousiéyas. Om 15u45 staan we in Larche (1680m). We gaan op zoek naar een kleine épicerie (NL: kruidenier) die hier ergens moet zijn. Die vinden we tenslotte wat verderop in westelijke richting, langs de hoofdweg. Helaas gaat die pas open om 17u. Met Vladimir hadden we besloten om op de camping te overnachten die bijna een kilometer van het centrum ligt. Ik ga er alvast mijn tent opzetten om dan met Stevie en Marine terug te keren naar het winkeltje. Zij laten hun zware zakken aan mijn tent staan, zodat ze die niet terug naar de winkel moeten zeulen. Omdat we toch nog te vroeg zijn, installeren we ons op het terras van het café tegenover het gemeentehuis annex toerismekantoor.
In het winkeltje is de keuze beperkt, maar voldoende voor wandelaars. Het oude echtpaar dat de winkel uitbaat is bijzonder vriendelijk. We mogen sommige dingen per stuk kopen (Royco-soepzakjes, koffiesticks, confituurpotjes,…) ipv een hele verpakking te moeten aanschaffen. Bovendien mogen we omverpakkingen achterlaten en zijn de prijzen meer dan schappelijk. Als we klaar zijn met onze inkopen, zien we Vladimir omstreeks 17u30 aankomen in het dorp. Hij blijft afzien en om hem nog verder te ontzien, spreken we af dat ik morgen, als ik er aankom, in de refuge van Bousiéyas twee slaapplaatsen en avondeten reserveer. Zodoende valt het tent opzetten en koken helemaal weg. Ook voor vanavond hebben we met Alexandre afgesproken voor het avondmaal in de gîte d’étape van Larche. Ook aanwezig zijn Philippe en de drie Zwitserse dames. Alexandre en ik spelen nog een partijtje schaken. Stand 1-1.
