%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Algemene waardering
In één woord: prachtig! Ik heb de iets vlakkere aanloop vanuit Thonon-les-Bains genomen (in tegenstelling tot de kortere variant via Saint-Gingolph) en het beginstuk is te vergelijken met de Vogezen, maar eens je bij Chevenoz bent, vallen je tanden letterlijk uit je mond. Elke dag opnieuw krijg je prachtige vergezichten. Uiteraard is er heel wat klimwerk aan verbonden, maar de beloning is telkens opnieuw grandioos. Bovendien wandelen op de GR5 een heel pak minder wandelaars dan op bijvoorbeeld de Tour du Mont-Blanc (TMB). Soms krijg je te maken met heel wat dagwandelaars, zoals rond de Col de Bise of de Brévent. De Brévent werd natuurlijk een ontnuchtering, want je waant je in Disneyland. En dat zal zo een tijdje duren omdat je tot een eind voorbij Les Contamines-Montjoie het pad deelt met de honderden TMB'ers. Ik ben door omstandigheden niet zo ver gegaan, hoewel dat initieel wel mijn bedoeling was. Meer daarover kan je in mijn wandelverslagen terugvinden.
Moeilijkheidsgraad
Als je geen fysieke conditie hebt, dan kan de GR5 in de Alpen een marteling worden. Een goede fysieke paraatheid is dus noodzakelijk om vlot over de bergen te geraken. Hoogtevrees vormt een andere factor om rekening mee te houden. Ik heb daar op de tweede dag aan de Pointe de Pelluaz en op de zesde dag bij de beklimming van Le Brévent heel veel last van gehad. De Crête des Gittes viel al bij al nog mee, behalve het beginstuk waarik me een beetje kwetsbaar voelde. Voor afdaling naar La Barge heb ik de variant/omweg via Maljasset gekozen. Uiteraard zijn er meedere momenten waarop je je niet zo goed voelt, maar die vielen voor mij nog mee. Goed schoeisel en degelijke kleding zijn uiteraard onontbeerlijk. Hou er ook rekening mee dat de totale Traversée meer dan 600 kilometer lang is waarin je meer dan 38.000 meter klimt.
Bevoorrading
Eigenlijk weinig om je zorgen over te maken. Als je autonoom wil gaan, moet je natuurlijk ettelijke kilo's meesleuren. Wil je het draag- en wandelcomfort verhogen, dan kan je gebruik maken van de toch wel vele winkeltjes onderweg. Eten kan je ook in refuges of restaurants. Ik heb afgewisseld tussen refuges en eigen eten, maar heb nooit veel eten moeten meedragen.
Water is er ook bijna overal te vinden. Meestal kan je dat rechtstreeks uit de bron of fontein drinken. Met een filter ben je natuurlijk minder afhankelijk van de waterkwaliteit. Ik heb echter nooit een filter gebruikt en eigenlijk nooit meer dan 3,5 à 4 liter water meegedragen tussen twee waterpunten. Voor de etappe van de GR52 tussen Sospel en Menton, de laatste dus, moet je wel ruim voldoende water meenemen. Het is met z'n 18 kilometer misschien een relatief korte etappe, maar de 1000 positieve hoogtemeters en de warmte maken dat je snel dorst zal hebben.
Bewegwijzering
Niets op aan te merken. Die was uitstekend en de wandeltijden die vermeld worden op de wegwijzers (en in de officiële topogids) komen vaak overeen met de realiteit. Alleen tijdens afdalingen merkte ik dat ik een beetje sneller was dan de opgegeven tijden. Eén keer, op de eerste dag, was ik onoplettend en ben ik een kleine omweg gewandeld. Ook naar de Col du Palet leken de tijden fout.
Een bijkomende handigheid is dat je vanaf de Pas de la Cavale in het departement Alpes-Maritimes bent en daar alle wandelwegwijzers genummerd zijn. Makkelijk in geval van nood. En normaliter staan die ook op elke officiële IGN-kaart op schaal 1:25000.
Beste tijd van het jaar
Afhankelijk van je voorkeuren en of je van veel sneeuw houdt, is de periode van midden juni tot midden september de beste. Daarbuiten zijn de refuges vaak gesloten en kan je dus enkel nog rekenen op je tent of af en toe een hotel in de dorpen of steden die je tegenkomt. Een andere belangrijke factor is de sneeuwval. Die kan makkelijk tot eind juni aanhouden en al eind augustus herbeginnen. Ik ben maar of twee plaatsen kleine sneeuwvelden tegengekomen: voor de Col du Brévent en de Col du Bonhomme.
Bij zon en regen… De bergen zijn in alle weersomstandigheden prachtig. Ik heb zelf twee dagen in regenbuien moeten wandelen. Eerlijk gezegd vond ik dat ook de mooiste wandeldagen. Ik ben dan ook een regenliefhebber. In elk geval moet je in volle zon steeds voldoende drinken. Er zijn beekjes of waterbronnen genoeg langs de GR5. Om van de refuges, buvettes en andere drankgelegenheden nog te zwijgen. Bij regen is het vooral oppassen voor gladheid. Wandelstokken kunnen helpen. Bij laaghangende bewolking of sterke mist is het aangeraden om even te wachten tot de zichtbaarheid beter wordt zodat je niet verloren loopt. Uiteraard begeef je je tijdens een onweer niet naar de top van een berg. Tent of refuge Ik wisselde af tussen bivakkeren met de tent en hotels. Vaak was het makkelijk om in de buurt van refuges de tent op te slaan, zodat je ook gebruik kon maken van het sanitair of iets mee-eten. Soms stond ik op campings. Als je afhangt van refuges zijn je etappes natuurlijk relatief kort. Een (lichtgewicht) tent biedt meer onafhankelijkheid.
