GR70 • Dag 3 • Langogne - Luc

Twee uur. Zo lang heeft Stevenson op maandag 24 september 1878 nodig om de afstand tussen Langogne (906m) en Sagnerousse af te leggen. Op het hedendaagse tracé is dat een afstand van ongeveer 10 kilometer. Stevenson nam wellicht een directere route, maar dan nog is dat een hoge snelheid. Hij kreeg een dag eerder een stok waarmee hij Modestine kon slaan. Tegenwoordig komt dat neer op dierenmishandeling. Nu zijn ezel 'aangemoedigd' werd om sneller te stappen, kon het tempo ook de hoogte in.

Étang de l'Auradou

Net als Stevenson krijg ik bij aanvang van de wandeldag een regendouche over me heen. Ter hoogte van Brugeyrolles (977m) klaart het op en komt de zon te voorschijn. Mijn regenjas, die ik gewoon over mijn schouders en rugzak had gelegd, hou ik bij de hand. Want ondanks opkomende zon, blijft de hemel aan één kant gevaarlijk dreigen. Aan de splitsing met de GR700 zie ik een koppel oudere wandelaars. Zij weten precies niet goed waarheen, maar lijken ook geen hulp nodig te hebben en dus zet ik door. Ik vind deze etappe best mooi, met heel wat afwisseling. Smalle paden door bos, brede asfaltwegen (met weinig autoverkeer), kiezelpaden, steenpuin,... In Saint-Flour-de-Mercoire (1049m) wandel ik voorbij een woning met een eigenaar die van bijzondere kunst houdt. Hier gaat het steil omhoog naar het dorp. Ik volg de GR70 verder langs l'Herm (1058m) en dan door een stukje van de bossen van Mercoire. Hier gaan de hemelsluizen ineens weer open, gepaard met bliksem. Ik haal verschillende wandelaars in. Het is mogelijk dezelfde groep als gisteren bij Pradelles, maar dat kan ik door de regenjassen en poncho's niet met zekerheid zeggen.

Nadat hij Sagnerousse (1156m) had verlaten, kwam Stevenson in de problemen. Zijn kompas sloeg door een sterk magnetisch veld tilt en hij raakte gedesorienteerd. Hij had meer dan twee uur nodig om de twee kilometer naar Fouzilhac (1218m) te overbruggen. Tegenwoordig is er geen enkel probleem, want de route is gemarkeerd met GR-strepen. Als ik in Fouzilhac aankom, ontmoet ik een dame die even pauzeert langs een muurtje. 500 meter voorbij Fouzilhac ligt Fouzilhic. Grappige namen, die voor verwarring zorgen. Voor Stevenson, die in het donker in Fouzilhic (1220m) aankomt, eindigt de calvarietocht niet. Hij wil Cheylard-L'Eveque nog bereiken en een behulpzame inwoner helpt hem zelfs op weg. Maar na een hele omzwerving staat hij opnieuw in Fouzilhac, waar hij eerder al door wandelde. Hier vraagt hij ook of iemand hem kan helpen, maar deze keer wil niemand dat doen. Bij het eerste huis wordt hij weggestuurd. Aan het tweede aangekomen opent de pater familias, maar die wil hem niet begeleiden zoals de man uit Fouzilhic en dit uit schrik voor het zogenaamde Beest van de Gévaudan. In de jaren 1760 terroriseerde zogezegd een mensenetend dier de regio. Honderden mensen werden dood teruggevonden. Hoewel het nooit echt duidelijk was wie of wat er achter zat - wellicht één of meerdere wolven - stopten de aanvallen. Honderd jaar later zat de schrik er bij de plaatselijke bevolking dus nog steeds in.

Kasteel van Luc met Mariabeeld

Met behulp van de man uit Fouzilhic kwam Stevenson in de buurt van Cheylard aan. Hij zou er in de bossen overnachten. Voor mij loopt de etappe verder, maar eerst hou ik halt om spullen te drogen en de lunchen. Hier kom ik ook de eerste wandelaars met ezel tegen. Cheylard-L'Eveque (1124m) heeft, zoals Stevenson terecht opmerkte, weinig te bieden maar is wel mooi. Op een heuvel in het dorp staat een kapel van Notre-Dame de Toutes les Grâces en er is ook een caféetje, weliswaar gesloten tijdens mijn doortocht. Na vier kilometer bereik ik het riviertje Langouyrou (1080m) en van daar gaat het bergop naar Espradels (1168m). De klim gebeurt in volle zon op een asfaltweg. Veel schaduw is er niet. Waar de GR afslaat aan het dorp is er een bankje en wat welgekomen schaduw. Ietsje verder duikt de GR het bos in. De GR700 loopt hier weer samen met de GR70 en niet veel verder is het mooi gelegen Étang de l'Auradou, een meer op 1205 meter hoogte. Een prachtige plaats om te bivakkeren, maar ik heb mijn zinnen gezet op het dorpje Luc en zijn camping. De volgende drie kilometer lijken eindeloos te duren, maar dan sta ik ineens voor de ruïnes van het kasteel van Luc (ca 1050m). Bovenop de donjon kijkt een enorm Mariabeeld neer op het dorp Luc (1015m). Toen Stevenson het beeld zag in 1878 moest het nog worden ingehuldigd. De donjon was net omgedoopt tot kapel. Ik bezoek de ruïnes alvorens af te dalen naar het dorp.

Om 16u kom ik in Luc aan. Ik ga op zoek naar de camping. Het blijkt om een 'aire naturelle' te gaan en is dus niet meer dan een grasveld met sanitair, aan de oevers van de Allier, dat ter beschikking gesteld wordt van reizigers. Een affiche aan de ingang legt de regels uit. Zo moet je geld achterlaten in een brievenbus dat in het sanitair hangt, of in het gemeentehuis gaan betalen. Er komt ook een gemeentewerker langs om het geld te innen indien je niet betaald hebt. Verder is het een leuke plek tussen de spoorweg en de rivier. Het dorpswinkeltje heeft ook al het nodige en ligt aan de andere kant van de sporen aan de ingang van het dorp. Ik koop voorraad in het winkeltje en hou een waar feestmaal.

Gegevens wandeling:

Datum: Maandag 04/07/2022

Etappe: Langogne > Luc

Afstand: 29,4 kilometer

Stijgingsmeters: 767m

Dalingsmeters: 705m

Weer: Zonnig 29°C

Kaart & Hoogteprofiel:

Foto's: