GTFPC - Dag 2 - Soulme > Bivak Mazée

Etappe: Soulme – Mazée (bivak)

Datum: 24/06/2020

Afstand: 17,8 km

Weer: warm!

We krijgen een heerlijk ontbijtje geserveerd, met de keuze: voor of na het melken van de koeien. Brood, kazen, boter,… van de boerderij. Ik wil zeker op tijd vertrekken, ten eerste voor de hitte en ten tweede omdat ik vandaag Michel moet ontmoeten en zeker op tijd wil zijn. Door wat gezelligheid met andere wandelaars wordt het vertrek toch wat uitgesteld.

Soulme ligt wat op een heuveltje, dus ik wandel terug langs de kerk. Eerst wat door de velden en dan naar beneden de vallei van de Hermeton weer in. De vallei is hier iets minder diep maar wel nog steeds dik bebost. Ik ontdek ook een groepje wildkampeerders op een veldje langs de rivier: geen wandelaars want ik zie bakken bier en een tent met 3 kamers. Redelijk snel ontdek ik een oude brug over de rivier die heel duidelijk wordt beschreven in mijn gids. Veel minder snel kom ik tot de wijze levensles: Informeer u over aanpassingen aan het Tracé van de GR als uw gids wat verouderd is! Ik zet me neer en analyseer 10 keer mijn gids en de 50 000 kaart die er in staat... Uiteindelijk zoek ik rond in het bos op zoek naar een extra markering die ik vind, de berg op aan de overkant van de rivier en ik beslis dan maar om mijn gids weg te steken en de markeringen te volgen. Uiteindelijk bleek tot nu toe alles heel goed gemarkeerd. In plaats van langs de rivier door te wandelen tot de Moulin Bayot klimt de GR nu dus omhoog naar de Kapel van Notre Dame de Bonne Fontaine, een mooie open plek om op een bankje een stuk fruit te eten. Nog een kleine haarspeldbocht door het bos boven de kapel en dan door de velden afdalen naar Vodelée waar ik eventjes moet opletten om de GR goed te volgen in het dorp. Uit het dorp achter een enorme schuur een bospad in, joepie weer wat verfrissing. Oei! Een grote baan (N40) oversteken zonder zebrapad duurde vreemd genoeg langer dan verwacht. Ik zie in de verte een gebouw opduiken met een grote Jupiler reclame op en beeld mij al in bij een frisse pint! Blijkt een sportcomplex met klimmuur te zijn langs de Ravel, maar verlaten. Wat een teleurstelling.

Via de Ravel kom ik in Doische terecht. De eerste bakker die ik tegenkom verkoopt in de week enkel gesneden brood en geen koeken. Dus de lunch zal niet met vers brood zijn. In plaats van gewoon door het dorp te lopen kruipen we voor het plezier nog een veld in (toevallig recht tegenover de bakker) om zo langs boven rond Doische heen te lopen. Een smal pad achter de tuinen van de mensen brengt ons plots aan de achterkant van de kerk. Hoewel de GR eigenlijk niet verder het dorp ingaat en omdat ik tijd heb, loop ik toch het dorp in op zoek naar de vermelde supermarkt. Kom ik nog wat oude bekenden tegen. De supermarkt voorziet mij van vers fruit, brood en ontbijt en lunchreserves, maar vooral van een halfuurtje airco! Ik lever een gevecht met mezelf om terug naar buiten te gaan en eenmaal buiten drink ik in de schaduw direct mijn ijskoud blikje frisdrank leeg.

Weer eventjes omhoog en terug door afwisselend bos en veld verder naar Vaucelles. Wanneer ik uit het bos op een doodlopend straatje uitkom zoek ik signalisatie en hoor ik een stemmetje uit een huis komen. Oude dame in haar sofa legt me uit dat als ik de weg volg ik gewoon in het dorp kom. Ik hoop heel hard dat het het juiste dorp is… Dat blijkt uiteindelijk correct te zijn, maar eigenlijk loopt de GR langs haar voortuin een beetje verder door het bos. In Vaucelles vind ik geen bankje om in de schaduw te eten en dus ik zet me met mijn rug tegen de kerk aan de schaduwkant wel te verstaan. Michel is niet ver meer.

Wanneer ik klaar ben, mijn schoenen terug aandoe kom ik op het geniale idee om water bij te vullen. Ik zie net de enige levende (menselijke) ziel van het dorp langskomen, dus wanneer ze aan haar deur staat vraag ik om mijn drinkbussen te vullen. Wat ze graag doet, terwijl ik de honden aan de deur knuffel en Michel net in de verte komt aanwandelen.

We vertrekken zuidwestwaarts en amper een kilometer verder zitten we al aan de Franse grens boven Hierges. Hoewel de GR eigenlijk niet afdaalt in het dorp, nodigt onze dorst zich uit in een lokale taverne op het pleintje van Hierges net onder het kasteel. Precies een redelijk toeristisch plekje voor gemotoriseerde toeristen. We klimmen de vallei weer uit en volgen ongeveer de grens, voornamelijk door het bos. Bepaalde stenen maken er ons ook attent op waar we in België zijn en waar niet. De bomen dunnen uit en Michel zijn gsm begint te beweren dat we zo ongeveer op de bivak moeten zijn. Ik kijk uit naar de uitkijktoren die aan de bivak staat als referentiepunt. Wanneer we uiteindelijk de bivak vinden, blijkt er geen uitkijktoren meer te staan. Tot zover mijn voorbereiding. De beschrijvingen kloppen wel volledig met langs de ene kant een mooi zicht op de Franse Maasvallei en langs de andere kant een veld en bossen.

Notitie voor volgende gebruikers: geen schaduw op de bivak zelf! We hebben daar in een hoekje de laatste vierkante meters schaduw ingepalmd om uit te puffen van de hitte. Maar al redelijk snel kroop de zon zelfs tot daar onder de bomen. Er komt nog een fietstoerist mee bivakkeren. Zijn buitenlandse fietsvakantie was ook in het water gevallen, dus is hij maar vertrokken voor 10 dagen met de fiets rond België. Die heeft veel wijn mee en het wordt nog een gezellige avond.