Escapardenne Lee Trail - Dag 1 - Ettelbrück > Goebelsmühle

Datum: Zaterdag 14/10/2017 Etappe: Ettelbrück > Goebelsmühle Afstand: 33,9 kilometer Stijgingsmeters: 1237m / Dalingsmeters: 1184m Weer: ‘s Ochtends mistig, vanaf de middag zonnig, 19°C

Treinrit: Brussel-Centraal (15u00) > Goebelsmühle (18u06) via Luik / vrijdagavond Goebelsmühle (08u06) > Ettelbrück (08u16) / zaterdagochtend

Met een vriend trok ik richting Luxemburg om de Lee Trail af te wandelen. Deze stond al langer op mijn lijstje en dus kwam het er uiteindelijk eens van. Het werd een beetje improviseren, want ik had geen tijd meer om een kaart te printen of het officiële wandelboekje aan te schaffen. Het was dus behelpen met de GPS-app op de telefoon van mijn wandelgenoot. Met geen al te beste resultaten als je het mij vraagt. Ik miste de aanwezigheid van een papieren versie van de kaart, ook al om een idee te hebben met wat voor topografie we te maken hebben.

Het idee was om op vrijdagavond vanuit Brussel naar Goebelsmühle te reizen. Dat dorpje ligt ongeveer halfweg op de Trail en niet ver van het station was de Camping du Nord, waar we besloten om voor de gelegenheid een hutje te huren. M’n vriend had geen tent en in mijn eenpersoonstent zou het nogal wringen geweest zijn, laat staan dat comfortabel slapen er dan zeker niet bij geweest was.

Op zaterdagochtend met de trein naar Ettelbrück sporen gaat bijzonder snel (10 minuten reistijd) en is goedkoop. 2€ voor een ticket dat 2u geldig is op heel het net te kopen aan een automaat (noot: sinds mijn passage op de Lee Trail is het openbaar vervoer in Luxemburg gratis geworden en hoef je dus geen treintickets meer te kopen.). We hoopten dichtbij nog een warme bakker te vinden, maar Google Maps liet ons andermaal in de steek. We zochten ons heil bij het lokale ARAL tankstation en toen gingen we eerst nog Generaal George Patton de hand schudden. Hij houdt – samen met een Sherman M4-tank – de wacht aan de brug over de Sauer. Even verderop ligt het stadje Diekirch. Dat Patton hier een monument kreeg, is te danken aan het feit dat zijn troepen het stadje Ettelbrück op Kerstdag 1944 finaal van de Duitsers bevrijdden. De generaal stond ook bekend om zijn twee Colt-revolvers die hij steeds met zich mee droeg en de manier waarop hij zijn troepen steeds voorwaarts stuwde, wat wel vaker leidde tot grote verliezen in de divisies die onder zijn bevel stonden.

Om circa 8u45 zetten we ons eindelijk op weg in de laaghangende mist. Achter het monument krijg je meteen een pittig klimmetje voorgeschoteld. De toon is gezet en langs een leuk bospaadje tegen de flanken van de naamloze heuvel trek je noordwaarts voor een oversteek van de Sauer. Het dorpje Erpeldange ziet er gezellig uit, maar het is nog te vroeg om te pauzeren en dus gaat het verder voor een tweede klim langs een veldweg. Die loopt over in een bosweg in het Fridbësch, een eerder saaie bedoening langs de Mechelbaach. Wat verder zijn we zodanig onoplettend dat we de duidelijke markeringen niet volgen en rechtdoor lopen, parallel met de Holzbaach, richting Sauerrivier. We merken pas op dat we verkeerd zitten als we aan de N27 komen en nergens markeringen zien. We moeten dus een heel eind terug en deze omweg levert ons 2,2 extra wandelkilometers op.

Het wordt pas interessant als we de klim naar hoogte 392 inzetten (waarvan we dus de afslag misten). Dan maak je een ommetje langs de Priedegtstull, dat allicht een fantastisch panorama op de Biirderhals moet opleveren, maar waar we door de dichte mist niets van zin. Van miserie kiezen we dan ook nog eens voor een bospaadje naar beneden en lopen we dus opnieuw verkeerd. Pas als we opnieuw aan de N27 komen en de markeringen ontbreken, stellen we vast dat we opnieuw naar boven moeten. 100 stijgingsmeter en 1,2 kilometer erbij op de teller. We besluiten extra op te letten en ik stel mijn wandelgenoot voor om toch een heel pak regelmatiger op de telefoon te kijken, want dit soort omwegen zal ons enorm vermoeien als we zo blijven verder doen. Het belooft immers een warme en zonnige dag te worden en dit waren heus niet de laatste klimmen van de dag.

Eens we terug op de heuveltop staan, merken we al snel dat de zon de bovenhand neemt en de mist snel wegtrekt. We wandelen in noordelijke richting naar de N7, om dan naar het westen te draaien voor een best aangename afdaling naar het dorpje Michelau. De vergezichten zijn best mooi. Het is reeds 13u15 als we in Michelau aankomen en we besluiten om ons middagmaal in een hutje naast het station klaar te maken. We rusten ruim een uur en maken ons dan op pad voor de resterende afstand tot aan de camping.

Al een hele tijd hebben we het oude kasteel van Bourscheid in ons vizier. Het is pas veel later dat we moeten vaststellen dat de Trail het kasteel niet aandoet, maar er wel in een boog omheen gaat. Jammer. Desondanks torent het bouwwerk mooi boven de meanderende Sauervallei uit. De klim vanuit Michelau naar het uitzichtspunt van de Gringlee is in de volle zon niet te onderschatten. Maar zonder al te veel moeite geraken we er en kunnen we nog een laatste keer echt genieten van het zicht op het kasteel. Daarna gaat het via een vrij steil pad naar Burschtermillen (of Bourscheid-Moulin of Moulin de Bourscheid). Daar houden we even halt voor een verfrissing in een brasserie. We hebben nu zowat 21 kilometer achter de rug en moeten nog een heel eind.

Via de Fuusslee, langs de Sauer, gaat het eerst stroomopwaarts en langs de treinsporen verder. Vanop een hoogte van 225m moeten we nu naar het hoogste punt van onze etappe: het Napoleonsknäppchen op 505m. De weg daar naartoe is nog vrij lang, al zitten er wel twee korte snedige klimmetjes in.

Aan het Napoleonsknäppchen staat welgeteld één boom. De enige boom in wijde omtrek. Deze werd hier in 1811 geplant ter ere van de geboorte van Napoleon Bonapartes zoon, Napoleon II (die reeds in 1832 zou overlijden). Bij de inval van de Duitsers in mei 1940 werd de boom neergehaald door ‘den Duits’ om strategische redenen**.

Het rondomzicht vanop het uitzichtsplatform aan het Napoleonsknäppchen is fenomenaal. In ZO-richting zien we een twintigtal luchtballons opstijgen voor wat allicht een romantische vlucht bij zonsondergang moet worden. Voor ons alleszins een teken om haast te maken, want we moeten nog wel een eind.

Eén van de mooiste stukjes van deze etappe was ongetwijfeld het laatste stukje, bij het naderen van Dirbach. Een smal paadje langs de heuvelflanken met soms een heel mooi panoramisch zicht op de vallei. Voor mij met mijn hoogtevreesgevoelige gestel niet steeds even aangenaam, maar desondanks de moeite waard.

We besloten een punt te zetten achter onze tocht in het restaurant van het Hotel Dirbach Plage, omdat de duisternis reeds inzette. In het restaurant kregen we voor €30 een lekker menu voorgeschoteld met o.a. everzwijnenragout en een lekkere moëlleux. Na het diner moesten we wel nog een eind in het donker lopen. De lus via de Gebranntebierg lieten we links liggen en stapten langs de N27 naar onze camping in Goebelsmühle.

**Voor de lezers die niet begrijpen wat die strategische redenen zijn, wil ik dit graag even uitleggen. Artillerie in verdediging gebruikt meestal op voorhand bepaalde en dus gekende locaties. Zo’n boom biedt een ideaal markeringspunt. Als er dus Duitse soldaten naast de boom zouden staan, dan kan de artillerie zonder veel tijdsverlies het vuur openen, want het kent de exacte coördinaten van de boom. Als die boom weg is, dan wordt het voor artillerie al veel moeilijker om een precieze beschieting te doen en verliezen ze bijgevolg veel tijd om de schietafstanden te bepalen en moet zowat elk projectiel raak zijn om toch nog een voordeel te hebben. Er is dan ook geen tijd om zich “in te schieten” tijdens een gevecht. Vaak zie je in films uit WOII hoe via een observatiepost per radio richtlijnen gegeven worden aan de artillerie, die het doel soms zelf niet kunnen zien omdat ze kilometers verwijderd zijn van de frontlijn.