%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Datum: Zondag 04/08/2019 Etappe: Chamonix > Les Contamines-Montjoie Afstand: 25,0 kilometer Stijgingsmeters: 1098m / Dalingsmeters: 978m Weer: Zonnig, 26°C
Vandaag kwam ik om 11u in Chamonix aan met een Flixbus, na een allesbehalve comfortabele rit vanuit Brussel, via Düsseldorf. Aan slapen kon er amper gedacht worden in de bus. Maar goed. Nu sta ik weer aan de voet van de Mont Blanc, daar waar ik vorig jaar mijn GR5 vroegtijdig stopte. Ik neem mijn rugzak uit de buik van de bus en mij komt een zeer onaangename geur tegemoet. En niet alleen dat. Langs één kant is mijn rugzak nat en plakkerig. Laat ik het erbij houden dat de toiletten (of toch de chemische vloeistof die erin gebruikt wordt) overgelopen zijn. Allesbehalve prettig om mijn tocht mee te beginnen. Ik zoek de eerste supermarkt op voor proviand en koop ook een bus deodorant om de geur uit de zak te krijgen, want ik ruik zoals een wandelend toilet.
Omstreeks 11h40 uur begin ik aan mijn GR5, al is het wel de bedoeling om de nacht door te brengen op de camping van Les Houches en dus nog voldoende te rusten na een quasi slapeloze nacht. Het is circa 8 kilometer wandelen tot aan de camping. Ik kies vanaf Chamonix (1044m) voor een pad dat parallel met de rivier Arve loopt. Zo mooi is het niet, maar het houdt me tenminste weg van de autowegen. En bij Les Eaux Rousses sluit ik aan op de GR5. Ik herken het stukje tot Les Houches (983m) nog. In het dorp maken ze zich klaar voor één of ander feest dat wellicht vanavond moet plaatshebben op het plein voor het toerismebureau.
Ik ben vrij snel in Les Houches en verheug me op een Fish ’n Chips aan de eettent onder de skilift. Daar heb ik vorig jaar ook gegeten en het was er lekker. Tijdens het eten wil ik mijn telefoon opladen, maar blijkt dat mijn kabel het niet doet. In de bus merkte ik ook al dat ie niet laadde, maar dacht dat het aan de faciliteiten in de bus lag. De paar winkeltjes in Les Houches hebben geen kabels en ik heb geen zin om terug naar Chamonix te wandelen of te liften. Dan maar hopen dat iemand me op de camping kan depanneren. Maar als ik op de camping kom, merk ik dat deze gesloten is voor werken. Mijn frank valt. Ik dacht dit lang geleden ergens gelezen te hebben. Er zit dus niet anders op dan op hotel te gaan of aan de GR te beginnen.
Ik kies ervoor om te vertrekken in de blakende zon. De GR volgt de bocht van de D213 en gaat vanaf dan vrij stevignaar omhoog tot de Col de Voza. Uiteraard lijken de beklimmingen bij aanvang van een trektocht altijd net iets zwaarder omdat men nog een beetje op zoek is naar zijn goede vorm. Ik heb alvast de indruk dat het bijzonder moeizaam gaat, maar ik blijk toch sneller dan de tijden die op de wegwijzer aangeduid staat en dus maak ik me geen zorgen.
Op de Col de Voza (1657m) moet ik mijn water reeds bijvullen. De eigenaar van de hut waar ik een ijsje en een drankje neem, wil mijn flessen niet bijvullen. Hij zegt dat het water daar, en ook maar enkel daar, ondrinkbaar is Hoe het ook zij. Ik heb nog maar 75cl water bij me. Hoewel ik van plan was om van hieruit de mooiere GR-variant via de Col du Tricot (2120m) en de Bionnassay-gletsjer te doen, wil ik het niet riskeren om bij deze temperaturen zonder water te vallen op mijn eerste wandeldag, te meer het nog zo’n 500m klimmen is. Dan maar via de dorpjes Bionnassay (1326m) en Le Champel (1205m) rechtstreeks naar Les Contamines. Op een gegeven momentje steek je hier het bergriviertje met dezelfde naam over via een brugje. Ik hoor een koppel dat achter me loopt teleurgesteld uitroepen: “Is dat die bewuste hangbrug?”, waarop ik hen droog meedeel dat ze daarvoor de variant hadden moeten volgen of de rivier stroomopwaarts zwemmen, dan kom je er ook. In elk geval kom ik tot in Les Contamines nog voldoende bronnetjes tegen om me te voorzien in water.
Om 19u30 ben ik in Les Contamines (1161m). Ik zoek een hotel op in de hoop dat ik daar een telefoonkabel zal kunnen lenen. Dat is ook zo. Vanuit mijn hotelkamer zie ik reeds de Col du Bonhomme waar ik morgen over moet. Na een warme douche alsook een wasbeurt voor mijn rugzak, val ik slechts een uur later in slaap. Enigszins vermoeid door het slaaptekort en de toch wel aanzienlijke inspanning.
