Rothaarsteig • Conclusie

Uitzicht bij de Tiefenrother Höhe

Algemene waardering

Ik heb door mijn familiegeschiedenis een link met het Sauerland, dus misschien heb ik geen objectieve kijk. Maar ik kan de Rothaarsteig erg smaken, al was het maar om mooie landschappen, de natuur, de rust, de kleine dorpen en de gastvriendelijkheid. Het feit dat de bossen grotendeels gekapt moesten worden door het schorskeverprobleem (zie inleiding) verandert het landschap grondig, maar biedt anderzijds ook een verschillende kijk op de regio. Het ziet er desolater en ruiger uit, wat de Rothaarsteig niet minder interessant maakt. Laat die schorskever er u dus niet van weerhouden om ook in het Rothaargebergte te gaan wandelen.

Moeilijkheidsgraad

Niet meteen de moeilijkste tocht die er is. Iedereen met een beetje conditie kan de Rothaarsteig wandelen. Er zijn ook geen gevaarlijke punten.

Tochtduur

Ik wandelde de 151 kilometer van mijn Rothaarsteig in 4,5 dagen. De wandelgids die ik gebruikte, de Hikeline Wanderführer, deelt de Steig in 8 etappes op. De website van de Rothaarsteig, Rothaarsteig.de, geeft de mogelijkheid om het parcours in 6, 8 of 12 dagen op te splitsen. Uiteraard doe je daarin helemaal je zin. Weet wel dat je voor het bereiken van hotels soms enkele kilometers van het parcours moet gaan. Daar houdt de Hikeline-gids rekening mee. Ik bleef tijdens de volledige tocht op het parcours, behalve bij Bruchhausen waar ik naar de camping ging.

Avondmaal in de Rhein-Weser-Turm

Bevoorrading

Afhankelijk van wat voor tocht je uitstippelt, moet je de bevoorrading goed plannen. Zo moest ik voor de laatste 3,5 wandeldagen alles meedragen, behalve twee ontbijten, één lunch en twee avondmalen die ik in een hotel of restaurant at. Tussen de Rhein-Weser-Turm en Dillenburg zijn er op het parcours weinig mogelijkheden om onderweg voorraad in te slaan. Direct op het parcours zijn er - behoudens vergissing - enkel winkels in Brilon, Bruchhausen, Winterberg en Dillenburg. Onderweg kom je ook wel enkele cafés, restaurants of bakkerijen tegen.

Bewegwijzering

De wegwijzers van de Rothaarsteig werden door de Sauerländischer Gebirgsverein (SGV) aangebracht en zijn duidelijk. Je hebt enerzijds de rode logo's van de Rothaarsteig die je kan volgen, al dan niet met een pijl die de richting aangeeft. Maar er zijn ook de gedetailleerde richtingaanwijzers met afstandsvermelding. Op de die borden staan de afstanden van de twee volgende markante punten. Soms vind je nog geverfde logo's op bomen, maar deze worden nu bijna overal vervangen door metalen of plastieken bordjes.

Omleidingen - door bijvoorbeeld bosbouwwerken - worden goed aangegeven, alleen is de informatie die erbij staat enkel in het Duits. Een woordje Duits kunnen is handig. Opletten met de logo's van de Rothaarsteig in het geel of zwart. De gele duiden een aanlooproute aan, meestal naar het dichtstbijzijnde dorp of stadje met overnachtingsmogelijkheden. De zwarte logo's zijn die van de zogenaamde "Rothaarsteig-Spuren". Dat zijn 13 lokale lussen van 6,9 tot 23,5 kilometer afstand.

Beste tijd van het jaar

De Rothaarsteig kan het hele jaar door gewandeld worden. In de wintermaanden moet je wel met sneeuw op het hele traject rekenen. Sneeuwschoenwandelen op de Rothaarsteig behoort ook tot de mogelijkheden.

Waar beginnen en eindigen?

Je kan de Rothaarsteig in de twee richtingen wandelen, van Brilon naar Dillenburg of andersom. Beide stadjes zijn met de trein bereikbaar. Op het parcours heeft enkel Winterberg een treinstation. Wil je andere treinstations bereiken, moet je de aanlooproutes naar bijvoorbeeld Silbach, Bad Berleburg, Aue, Kirchenhundem, Birkelbach, Hilchenbach of Erndtebrück nemen. Je komt onderweg ook her en der bushaltes tegen, maar dat lijkt mij niet de meest efficiënte weg om op de Rothaarsteig te geraken.

Bivakkeren op de Rothaarsteig

In Duitsland is bivakkeren in de meeste bondsstaten niet uitdrukkelijk verboden. Noordrijn-Westfalen en Hessen, de twee bondsstaten waar de Rothaarsteig doorheen loopt hebben geen algemeen verbod, anderzijds is het wel niet toegelaten om te bivakkeren in bossen en reservaten. Dit gezegd zijnde: ik heb van de vier nachten slechts eenmaal gebivakkeerd in een bos. 's Ochtends werd ik wakker door een passerende wagen, mogelijk van een boswachter. De wagen stopte dicht bij mijn tent, maar reed dan verder (zie verslag dag 3). Het kan dus getolereerd worden als je je effectief aan het pure bivakkeren houdt, zonder kampvuur. Plaats voor een bivak is er een beetje overal, maar weet dat door de problemen met de schorskever heel veel bossen omgekapt zijn. Om het verschil te kennen tussen bivakkeren en wildkamperen, kan dit artikel lezen.