%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Datum: Zondag 05/08/2018 Etappe: Douarnenez > Kerguerriec Afstand: 35,4 kilometer Stijgingsmeters: 346m / Dalingsmeters: 298m Weer: Zonnig, 28°C
Vandaag staat de zwaarste, maar ook mooiste etappe op het programma. Ik moet zo’n 35 kilometer afleggen tot een private camping bij Kerguerriec. Op zich hoef ik dit niet helemaal te doen en zou een stuk kunnen meeliften. De D7 loopt immers parallel met de kust. Ik ben echter gekomen om te wandelen en dus wil ik zo ver als mogelijk te voet gaan. Als ik voel dat het niet meer gaat, kan ik nog altijd voor de optie liften kiezen. Niet alleen belooft het qua afstand een zware etappe te worden. Qua temperatuur is het vandaag de warmste wandeldag tot dusver én er zijn bijna geen waterpunten, tenzij ik naar het hinterland trek en bij mensen aanbel.
Naar goede gewoonte ben ik om 6 uur uit de veren en probeer me geruisloos uit de voeten te maken. Toch is er iemand die me in het donker veel succes wenst. Iets voor 7u trek ik de deur van de gîte achter me dicht. Je verlaat Douarnenez via de visserijhaven en het Plage des Dames. Op het Île Tristan zie je de witte gebouwen van de vroegere sardienenfabriek. Op het eilandje is er ook een fort en een vuurtoren, maar die zitten tussen de bomen verstopt en kan ik niet zien. Naar het schijnt is het eilandje genoemd naar de eigenaar ten tijde van de Franse Revolutie, toen het kadaster werd opgesteld. Hoe het ook zij, ik verlaat Douarnenez via de loopbrug genoemd naar Jean Marin. Die laatste was één van de stemmen van het BBC-programma “Les Français parlent aux Français” tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd in Douarnenez geboren.
In Tréboul koop ik enkele koffiekoeken in een bakkerij, al is de wachttijd best lang op dit vroege uur. Ik vergeet even om aan een bankautomaat te stoppen. Dat kan me duur te staan kunnen komen, want de volgende mogelijkheid om geld af te halen is aan de Pointe du Raz en daar kom ik pas morgen aan. En ik heb niet meer veel centen op zak. Ter hoogte van het Plage Saint-Jean biedt het kerkhof een mooi zicht op de baai van Douarnenez.
Aan het Plage des Sables Blancs ben ik onoplettend. Het strand is ingepalmd door een podium voor een zwemwedstrijd en ik kijk even niet uit mijn doppen. Ik vervolg de asfaltweg en zie “Sentier Côtier” staan, dus ruik ik geen onraad. Daarna daal ik een trap af en draai linksaf, denkende dat ik in de goede richting wandel. Pas als ik een tiental minuten over rotsen aan het klauteren ben, dringt het tot me door dat ik iets verkeerd gedaan heb. Ik keer op mijn passen terug, maar niet zonder een paar maal goed gevloekt te hebben omdat ik enkele malen bijna onderuit ging. Aan de trap zie ik de GR-tekens vanuit de andere richting. Ik ga de trap omhoog en bovenaan zie ik dat ik naar rechts moet.
Uiteindelijk kom ik zonder kleerscheuren aan bij de Pointe de Leydé. Vanaf nu is het één en al natuurpracht. De GR loopt langs allerlei kleine baaien, grote pointes en soms ook mooie stranden. De baai net voor de Pointe de la Jument, bij Kerandraon, is prachtig. Vanaf die laatstgenoemde pointe zie je ook de Pointe du Millier en z’n eenzame witte huisje. Het is een goed mikpunt en geeft me ook een doel om naartoe te wandelen. Aan de Pointe du Millier is er helemaal geen schaduw, maar ik hoop hier even te verpozen in de schaduw die een kleine rots opwerpt. Een zwerm bijen denkt daar echter anders over en dus beslis ik om door te wandelen.
Mijn watervoorraad slinkt zienderogen en ik hoop aan de camping van Pors Péron water bij te vullen. Hiervoor moet ik wel een kleine omweg maken. Een ijsje zou ook mooi meegenomen zijn, maar het winkeltje van de camping is gesloten tot 15 uur en het is nu nog maar 12u30. Water vind ik even verderop bij de wasinstallaties waar een kraan met drinkbaar water ter beschikking staat. Ik meen nu ook genoeg water te hebben tot morgen. Bij Pors Lanvers zet ik me in de schaduw van een hutje. Ik kook een potje en neem ook de tijd om uit te rusten. De voeten laat ik na de lunchpauze ook nog even afkoelen in het frisse zeewater.
Als ik om 14u15 vertrek merk ik ook dat de GR nu meer op en neer gaat en de omgeving tegelijk ruiger wordt. Even voobij Trénaouret krijg ik een fantastisch zicht op de Point de Beuzec en Kastel Koz. Ik neem de tijd om even van het natuurschoon te genieten. Prachtig! Ook de volgende baaien en pointes zijn stuk voor stuk wondermooi om naar te kijken. Wat me opvalt is dat ik sinds deze morgen slechts één GR-wandelaar ben tegenkomen, in Douarnenez in tegenovergestelde richting, amper één dagwandelaar en slechts een handvol lokale bewoners die even hun hond uitlieten. Nochtans zou ik durven zeggen dat dit stukje GR grandioos is en mijns inziens mooier dan het Presqu’île de Crozon.
Het is intussen al laat in de namiddag en mijn lichaam laat stilaan van zich horen en vind dat het welletjes is geweest. Ik ben op zoek naar een camping waarvan ik niet zeker weet of die bestaat en waarvan ik bij toeval wat op het internet heb gevonden. Na 34 kilometer verlaat ik de GR bij Kermaden en volg de roze stippelijn op mijn kaart. Eigenlijk is dat al een teken dat er in Kerguerriec inderdaad iets te vinden is. En gelukkig. Om 18u30 kom ik aan op een grote grasvlakte, bevolkt met een tiental stacaravans en een groep jongeren met een mobilhome. Ik ben de enige met tent en heb de plaatsen voor het uitkiezen. Blijkt dat het hier om een privéterrein gaat van een oudere man die zijn karige pensioen wat wil aanvullen. Ik zoek hem op in zijn huis achter de grasvlakte, betaal 5€ en installeer mijn tent.
Het sanitair is niet bepaald van deze tijd, maar het voldoet ruimschoots aan mijn noden. Na een lekkere warme douche, avondeten en wat geschrijf in mijn notitieboekje, leg ik me te rusten. Ondertussen denk ik na over de volgende twee dagen. Enerzijds is het de bedoeling om Audierne te bereiken, nog zowat 40 kilometer verwijderd met nog twee wandeldagen voor de boeg. Anderzijds denk ik nog steeds last te hebben van de verkoudheid en lijkt het me opportuun om een dag vroeger te stoppen aan de Pointe du Raz om mijn lichaam een extra rustdag te geven vooraleer ik de Alpen in trek. De Pointe du Raz is meteen ook een mooi eindpunt van mijn GR34.
